¡Hola a todos!
Me llamo María y acabo de terminar 1º de Bachiller. Ahora
que lo he terminado y sé cómo va la cosa creo que por fin es el momento de
compartir con todos vosotros mi experiencia durante este curso.
La verdad es que como todo el mundo yo entré a bachiller con
un miedo terrible. Había escuchado que era tan y taaaan difícil que al final
resulta que de verdad me lo creí. Pues bien, sabéis qué, después de haberlo
acabado yo os digo todo lo contrario: 1º de Bachiller NO es difícil. Pero
cuidado, no resulta difícil si uno tiene una buena base de estudio, si vas por
la vida siendo un vago estudiando cinco minutos antes del examen entonces sí
que te tienes que preocupar, básicamente porque te va a costar sacártelo y lo
más probable es que no saques el curso adelante. Así pues, he aquí mi primera
reflexión: 1º de Bachiller no es tan difícil como lo pintan, si has hecho un
buen 4º de la E.S.O harás un buen 1º de Bachiller. Realmente el problema llega
cuando uno quiere ir a por nota.
Personalmente creo que el truco para hacer un buen 1º de
Bachiller (y cualquier curso en general) se resume en los siguientes tres
puntos:
- MOTIVACIÓN.
- ORGANIZACIÓN.
- CONFIANZA EN UNO MISMO.
Os puede parecer una tontería, pero yo basándome en estos tres
puntos he conseguido acabar el curso con una media que para mí era imposible
sacar. Exceptuando este año y el último trimestre de 4º, en el resto de mi vida
académica siempre he sido una alumna muy (y resalto el muy) vaga a la hora de
tener que ponerme estudiar. Hacía lo mínimo y no me esforzaba nada. Menos mal
que al final de 4º cambié de mentalidad y me puse a estudiar en serio, si no lo hubiera hecho la verdad es que no sé cómo hubiera acabado el curso. Por eso mismo os digo que si sabéis cómo estudiar 1º no os supondrá ningún
problema. Ahora bien, si no sabéis estudiar hay que ponerse las pilas y desde
ya.
Después de este pequeño énfasis voy a centrarme en los
puntos que he citado anteriormente y a intentar haceros ver la importancia que tienen los estudios.
MOTIVACIÓN. Sin lugar a dudas esto para mí es lo más
fundamental. De verdad que me parece muy triste ver a la gente yendo al instituto
porque es algo obligatorio y no porque ellos mismos quieran ir. Os puedo
asegurar que la mentalidad que se tiene sobre el instituto influye mucho y es
más importante de lo que creéis. Si vas con ganas al instituto tus resultados
van a ser MUY buenos. Ir con ganas al instituto significa que tienes ganas de
aprender y que prestas atención a las clases porque de verdad quieres aprender
cosas nuevas. Realmente el simple hecho de atender en clase ya te facilita
mucho las cosas. De hecho, con tan solo atender el aprobado ya lo tienes. Si a
eso le sumamos lo que uno hace en casa ya os podéis imaginar el resultado
final.
Recuerdo que ir a clase y estar pensando en tus cosas mientras
oyes lo que el profesor dice NO es atender. Escucharle, preguntar las cosas que
no entiendes y coger apuntes SÍ que es prestar atención.
Lamentable yo no os puedo decir cómo encontrar dicha
motivación. Sois vosotros mismos quienes tenéis que encontrarla. He aquí el
aspecto negativo de la cuestión.
ORGANIZACIÓN. Si quieres ir a por nota seguro que ya sabes
que sin organización no vas a ninguna parte. La clave de bachillerato está en
saber cómo organizarse el tiempo. Si no te organizas bien la verdad es que
puedes acabar muy estresado y agobiado sobre todo durante la época de exámenes.
Aquí entra en juego una cosa que los profesores os dicen
constantemente pero que nunca nadie hace caso. Sí, estoy hablando del mítico “ESTUDIA
CADA DÍA”. Todo el mundo piensa que es imposible y por eso nunca nadie lo hace.
Los profesores siempre os van a querer ayudar en todo momento y no lo dicen por
decir. Yo os aseguro que estudiar al día NO es tan imposible. Nadie se conoce
mejor que uno mismo. Vosotros sabéis perfectamente qué asignaturas os cuestan
más y cuáles menos. Hay algunas que se os darán mejor y que no os cueste
estudiarlas. Por su contra, habrá otras a las que tengáis que dedicarles mucho
más tiempo y mucho más esfuerzo. Así pues yo os aconsejo que llevéis al día
esas asignaturas que os cuesten más. Una vez que reflexiones sobre esto os
daréis cuenta de que iréis descartando muchas asignaturas y os quedaréis con
muy pocas (de hecho yo solo llevaba una al día). Y luego, en el fin de semana, me dedicaba unas horas a estudiarme todo lo que
había dado esa semana. Hay tiempo para todo y el fin de semana en realidad
parece que no, pero es largo y da tiempo para hacer muchas cosas. Y si te
organizas bien, repito, tienes tiempo para TODO. Ahora bien, lo que yo siempre
digo, cada uno hace lo que quiere y tiene sus métodos. Yo sinceramente prefiero
hacerlo así porque me he dado cuenta de que bajo presión los nervios no me
dejan estudiar, me agobio enseguida y me estreso muchísimo. Además, a la larga,
os aseguro que estudiar de esta forma hace que se te queden más las cosas y no
olvidarlas al día siguiente, cosa que juega a tu favor.
CONFIANZA EN UNO MISMO. Como bien he dicho, yo antes era una
persona muy vaga y que se lo estudiaba todo el día de antes. Llegaba al examen
y aprobaba. Sí, aprobaba, no sacaba la nota que me habría gustado sacar, pero
lo importante es que aprobaba y ya con eso a mí me bastaba. Ahora bien, no os
miento si os digo que lo pasaba fatal. Y si lo pasaba mal era básicamente
porque no iba segura al examen.
Puede que penséis que lo que estoy diciendo es una tontería
de pies a cabeza, pero la clave para sacar una buena nota es ir seguro al
examen y confiar en uno mismo. Los nervios te pueden jugar una muy mala pasada
y hay que aprender a controlarlos. Mi truco para ir segura es, como he dicho
ya, "intentar" estudiármelo todo al día y el día anterior del examen apenas
dedicarle tiempo a la asignatura, repasármela y ya está, porque sé que me la sé
y sé que mañana por la mañana no se me va a olvidar. Mi gran temor de
estudiármelo todo el día de antes era ese. ¿Y si se me olvida todo cuando me
levante por la mañana? Y claro, lo que pasaba era que apenas dormía y me
levantaba pronto para estudiar, cosa que GRAVE ERROR porque me ponía más
nerviosa aún porque me daba cuenta de que efectivamente, no me sabía nada.
Total que llegaba al examen y de los nervios se puede decir que me inventaba las
preguntas. Contestaba cosas que no preguntaba, me saltaba preguntas y las
dejaba sin contestar… En fin, un caos, pero aún así yo aprobaba, por lo que no
le daba mucha importancia. En este punto uno debe de reflexionar sobre qué
quiere hacer con su vida y cambiar las cosas si considera que hay que
cambiarlas. Pero claro, volvemos a lo mismo, este cambio lo tienes que dar tú
solo. Tú eres quien se ha de dar cuenta de que algo va mal y tú eres quien ha
de cambiarlo. Yo no puedo decirte cómo hacerlo, es algo que tiene que salir de
ti. Si en cambio crees que ya lo estás haciendo bien, ¡sigue así e intenta siempre mejorar!
Pero ¿cómo cambiar de mentalidad? La verdad que es una pregunta
muy compleja que depende de cada uno. Sinceramente yo me di cuenta de que algo
no iba bien cuando miraba la nota de mis exámenes. Me sentía mal porque sabía
que no estaba haciendo nada, y si sacaba esas notas (que repito que no eran
malas) sin hacer nada me replanteé qué podría pasar si me ponía a hacer algo.
Si a eso le sumamos las cosas que recordaba que me decía la gente que había
acabado 2º de Bachillerato, después de la tan temida Selectividad, y cuán
arrepentidos estaban después de no haber aprovechado bachiller y de no haber
entrado en la carrera que les hubiera gustado… Me dije a mí misma que eso no me
podía pasar. Tenía que evitar que eso me pasara. Así que me puse a ello. Y
me costó bastante, no lo niego. Pero lo conseguí, y si yo pude hacerlo vosotros
también.
Supongo que en ese momento en el que estamos en los mundos de
Yupi nadie es consciente de la importancia que tienen los estudios. Somos
jóvenes y todavía nos queda mucho por aprender, pero las decisiones que tomamos
a esta edad son tan importantes que lo que elijamos y hagamos ahora
condicionarán nuestro futuro. Creo que no se es consciente de la importancia
que en verdad tiene. Pensad que vida solo hay una y no os puede pasar lo que a
la gente le ha pasado: arrepentirse de las cosas que no hicieron cuando
tuvieron la oportunidad. Tan importante es saber aprender de tus errores como
aprender de los de los demás.
Así que os dejo para que reflexionéis sobre esto. Nunca es
tarde para arrepentirse, pero si lo hacéis ahora mejor que hacerlo dentro de
dos años. Sin embargo, tengo que deciros que no os obsesionéis. No
sabía si cogerme ciencias o letras (es una historia muy larga que ya explicaré
en otra entrada, pero que sepáis que mi idea en un principio era estudiar el
bachillerato de ciencias sociales y entré en ciencias pero con la idea de estudiar
economía) y llegué a un punto en el que no sabía qué hacer, y por lo tanto me
obsesioné con el futuro y qué podría pasarme si elegía una opción u otra. Me
agobiaba mucho y pensaba en qué me pasaría, dónde estaba mi sitio, qué iba a
ser de mi vida… A lo que mi padre me contestaba siempre con la frase del
filósofo Séneca que le da título a mi entrada. "Quién se aflige antes de tiempo
se aflige más de lo necesario". Y puedo deciros que es verdad. No penséis en qué
os va pasar, intentad vivir el presente y aprovecharlo al máximo, pero no os
obsesionéis en qué “puede” pasar. Son meras hipótesis que no te van a llegar a
ningún lado. Especular sobre el futuro lo único que va a hacer es agobiarte, y de
verdad os digo que no vale la pena. Está bien que lo tengáis en cuenta, pero
hasta un cierto punto. Así pues, disfrutad del verano y olvidaros del curso que
vais a empezar. Ya llegará, ¡dadle
tiempo al tiempo!
Me despido de todos vosotros no sin antes darle las
gracias a Aureli por la idea del blog y por llevarla a cabo, y a todos aquellos
que han compartido por aquí sus experiencias. De verdad que he aprendido mucho
de cada entrada y os estoy muy agradecida.
Por último, me gustaría dar una mención especial a todos
aquellos que tengan idea de ir a por nota:
Si de verdad quieres ir a por nota tienes que confiar en ti
y ser consciente de que puedes hacerlo. Márcate unos objetivos REALISTAS, ve a
por ellos y supérate cada vez más. Tú puedes hacerlo, pero no te engañes, ir a
por nota no es fácil, necesitas esforzarte, nadie te va a regalar nada, pero si
1) tienes motivación por aprender, 2) te organizas de tal manera que no vayas
agobiado durante el curso y 3) confías en ti mismo y te ves capaz de hacerlo, entonces
te digo yo que LO VAS A CONSEGUIR.
¡Nos vemos pronto!
Gran entrada i un gran títol. La veritat és que fas un molt bon anàlisi del que t'ha servit a tu i això segur que li interessa a molta gent. Com a gran lectora que eres és interessant que cadascuna de les entrades d'aquest bloc t'ha aportat alguna cosa. Aquesta és la finalitat del bloc, on tots aprenem de tots. Espere que siga la primera de moltes entrades en aquest bloc. Ara descansa i passa un gran estiu. Ja que tens la fórmula, que és el més difícil, segueix aplicant-la en 2n de batxillerat i tot anirà bé. I si per moments pareix que no va igual segueix amb la confiança que tens i tot es farà.
ResponElimina