divendres, 13 de novembre del 2015

Electricidad, ciclos y cosas chulipirulis.



DROGAS GRATIS

            Hablemos de ciclos formativos... :D

                        Soy un estudiante nuevo de ciclos y bla bla bla que a nadie le importa, básicamente
          voy a contaros un poco mi experiencia
 ( ͡° ͜ʖ ͡°) en las primeras semanas de formación                           profesional de ELECTRICIDAD! (en mi mente quedaba mejor, no me juzguéis ;( )
                   
                       Buenoooooo, no tenemos todo el día, hay cosas buenas y malas, una mala es que no                hay profesores tan guapos como Aureli, eso es muy malo. Algo bueno es que no está Aureli.


                       Desconozco e ignoro si todos los ciclos hacen mas o menos lo mismo (sinceramente              me importa 3 mierdas) pero al menos en el de  
ELECTRICIDAD! se hacen            practicas (nota alta de algunas asignaturas) y teoría (nota mas alta aún en otras asignaturas). No          has hecho nunca practicas? Cojona, como casi todo el mundo que va a ciclos, pero no pasa                  nada, si temes tener falta de practica como yo te enseñaran desde 0, los profesores son muy                  majos y te ayudan en cualquier cosa que necesites. 
                       
                        Por que deberías coger antes ciclo de ELECTRICIDAD!  antes                que bachiller me preguntas? Como que deje de inventarme las preguntas? Cállate, es la mejor              forma que tengo de redactar. Bueno, no te digo que no cojas bachiller y luego vayas al                          superior, pero te vendría bien los conocimientos de primero y segundo de ciclo medio,  si vas a            bachiller vete a la universidad no me seas cacas.
                   
                        BUENO, pues tengo de asignaturas "Formación y orientación laboral (esta viene de              perlas seas electricista luego o mecánico o striper, lo que sea), Electrónica (mi favorita),                      Electrotecnia (me costó decirlo bien la primera vez la verdad), Automatismos industriales                    (explicaría que es pero es tan grande que no sé ni por donde empezar, muy chula la asignatura),          Ingles técnico (oh, venga ya, tengo que explicarlo? es ingles, sirve para todo y lo sabes),                      Instalaciones eléctricas de interior (bueno, pues son instalaciones eléctricas... en... interior...                eto... ELECTRICIDAD!), 
                      Y no se que mas decir, si tenis alguna duda preguntarle al profesor de física y química            mas bueno del mundo, y si no lo conocéis pues a Aureli, y me buscáis y os explico cualquier                duda que podáis tener o cualquier mierda.ELECTRICIDAD!

MI NOMBRE ES JAUME Y HA SIDO UN PLACER ESCRIBIR ESTO PARA VOSOTR@S 
(por cierto, no hay muchas chicas... mi clase es un campo de nabos... venga chicas animaos a entrar no seáis tontas, hay profes que están buenos ( ͡° ͜ʖ ͡°) )

                     

dissabte, 17 d’octubre del 2015

Polsera personal ASHUA

L'entrada aquesta no és de les que es publiquen habitualment en La Cruïlla, però també va d'experiències personals de gent que estan molt a prop nostre i que hi ha que difondre i valorar.

Hi ha malalties que s'estudien molt perquè afecten a molta gent i hi ha malalties que són desconegudes i a les que injustament se li dedica molta menys atenció. Una d'aquestes, la del Síndrome Hemolític Urèmic Atípic de la que pots saber més en l'enllaç.

Els familiars i amics de la gent que pateix aquesta malaltia sol fer una gran tasca de la que poc es coneix. Un exemple d'açò és l'associació ASHUA que és l'associació que tracta tot el relatiu al Síndrome Hemolític Urèmic Atípic. Ells han dissenyat una polsera que pot ajudar molt als pacients de l'esmentada malaltia i que ara opta a un premi.

Per saber més sobre la malaltia mira l'enllaç i una vegada en la pàgina anima't a votar a ASHUA per a que guanye el premi de Somos Pacientes. La veritat és que personalment s'ho mereixen i ens mostren com aplicar les noves tecnologies en positiu. Un xicotet clic teu pot significar molt per a la gent d'ASHUA.

La seu d'ASHUA està en Borriana, així que encara que no ho cregues hi ha gent molt a prop de tu fent una gran feina.

dimarts, 13 d’octubre del 2015

Pequeña grandeza

Hola de nuevo, lectores.


Prólogo

Soy Guillem Malonda Martínez y os voy a volver a entretener un momento.
Ya escribí anteriormente una entrada, pero de eso hace mucho y sobretodo creo que me expresé de forma pobre y precipitadamente. Seré más concreto esta vez. Apuntar antes de comenzar que escribo con Aureli en mente, el gran creador de todo esto (Gracias, Aureli).

Si estáis leyendo este blog debe ser porque os lo han mencionado en clase y tenéis curiosidad o necesitáis consejo sobre los estudios, no se me ocurren muchas más razones...
Pues ahí va: Os voy a hablar de lo que pienso de vuestro futuro.


Capítulo 1

No importa que no os conozca, ni que seáis de "letras "o" ciencias", porque sé con certeza que no podéis saber con seguridad qué será de vosotros en un futuro.
Dicho esto podéis relajaros y tomaros un respiro en vuestra (posible) preocupación sobre qué o por qué estudiar. Ahora ya sabéis: dejar de hacer deberes, al pozo con los exámenes y trabajos, a levantarse tarde y saltarse las clases, a comer de casa de los papis y a salir de fiesta con vuestros amigos, los que no han descubierto el secreto de la buena vida.
...

No os he convencido, ¿verdad?. No me vais a hacer caso, ¿a que no?
Yo ahora estoy tumbado tranquilamente en un parque bajo un árbol (no sé de qué clase), escribiendo esto, viendo a gente como yo pasar y hablar sin preocupaciones aparentes. Como yo. Os lo aseguro.
Estoy comiendo de lo que me dan mis papis (a los que quiero mucho), viviendo en un piso que no pago yo y cursando unos estudios que, siendo satisfactorios o no, no me "merezco" por el momento.

"¡Qué mal!", ¿verdad?

Lo primero, no creo que debáis estar estresados de seguido con el tema de vuestro futuro. No obstante, es precisamente esa vergüenza por lo que hacemos mal (como cuando hacemos el vago) lo que nos mueve a reaccionar y cambiar.
Lo segundo,¡Don't worry! Desde mi punto de vista, puedes hacer dos cosas (si no sabes con seguridad qué estudiar o hacer): Estresarte y lamentarte porque no lo sabes;
O, calmarte, respirar en silencio, y observar.


Callar tu mente y tus pensamientos.


Sentir tu alrededor, y a ti mismo en él.
Estés donde y cuando estés.



Tómate tu tiempo. Una vez estés mejor:
Piensa en el momento que acabas de experimentar. (te recomiendo que lo hagas antes de seguir, tal vez te sirva).
¿No crees que has estado a gusto? Yo entiendo ese momento como la calma después de la marea.
Ojalá viviésemos toda la vida así, ¿no?

Resulta que después de la calma también hay marea, no puede haber otra cosa. Y tenemos que prepararnos para ella.
Volviendo al mundo real, los estudios siempre suelen ser una buena opción (para ganarse el pan y vivir). Si cuestionáis hasta eso os preguntaré que a quién contrataríais antes o quién creéis que llegará más "lejos" por "sí mismo": ¿ (a) alguien con recursos, o (a) alguien sin?

Ahora, el problema sigue sin resolverse: "¿qué hago?"
La respueestaa eeees: (...redoble de tambor... ...¡CHAS!) No hay. Lo siento. No te lo puedo decir porque no puedo, te mentiría si lo hiciese.
La buena noticia es que tú sí la sabes.
¿Cómo? ¿no?... hmmm.
Yo creo que sí, recuerda ese momento de paz de hace un rato. Estabas bien, nada iba mal.


Capítulo 2

¿Observaste tu alrededor? Tal vez estuvieses en tu casa, escuchando el hervido silbar, o en una biblioteca, mirando a la gente pasar y centrada en sus quehaceres. Tal vez estabas de camino a algún sitio, haciendo el esfuerzo de relajarte, o estabas en cualquier sitio;  pensando en algo,
¿Me equivoco?

Bueno, no hay mucho más que decir. La vida hay que vivirla quieras o no. A mí me gusta pensar en "eso que me gusta" (Cada uno que recuerde lo que le venga a la mente). Y cuanto más me paro a observar, más veo eso que me gusta.
En formas diferentes, como la comida cuando tengo hambre, o la cama cuando tengo sueño:
En metáforas, como los deberes como reto, con un descanso (buena nota o algo no relacionado directamente, como la merienda o un sábado de fiesta) como recompensa. [Sería un niño bueno en este caso],
O en la calle como ese sitio al que me gustaría salir en lugar de estar aquí encerrado, haciendo deberes. [Niño malo].
Realmente, lo que nos importa son nuestros deseos, nuestra seguridad y placer, y poco más.
...Qué egoísta suena, ¿no?.

La buena noticia es que no es malo. Para nada (Sin ironía. Como suena). Y os diré por qué:
Los que se dedican a pintar en el cuaderno a todas horas en lugar de hacer mates no están haciendo daño a nadie (aunque el/la profe se enfade). Los que salen hasta las tantas a pesar de la hora límite no deberían ser castigados (a pesar de lo que digan los padres), a no ser que molestéis al vecindario, cabrones. Los que estén haciendo lo que sea sin molestar a nadie no están haciendo nada malo (casi por definición). Básicamente, están haciendo lo que quieren.

"¡Ya está!, a hacer el gamberro se ha dicho", ¿No?
Pues no, y espero qué hayáis visto el porqué.

Todo lo que habéis hecho hasta ahora ha sido porque habéis querido. Sí. Cuando habéis hecho el vago (o demás cosas: por placer) lo habéis hecho porque habéis querido, y cuando habéis hecho la tarea fue porque no queríais que os riñeran u os mirasen mal. Punto.
Entonces, ¿por qué no trabajar de lo que nos gusta?

(Voz niño repelente ON) "Eso ya nos lo han dicho"
...
Yo también he pensado en eso. ¿Que por qué no? pues no estoy seguro: porque tememos que no nos guste después, o porque no nos gusta trabajar directamente, o porque no sabemos qué nos gusta...

No son cosas tontas, podrían ser miedos con toda la razón del mundo. A pesar de eso, a tu vida se la suda. Es así, no se va a compadecer y solucionarte nada. Vas a tener que sudar y vencer. Y no lo vas a hacer solo con saber que tienes que hacerlo, o con que yo te lo diga. Ya descubrirás en carnes propias esto (yo estoy en proceso).


Capítulo 3

Volvamos a la vida real.
Dicho lo dicho vemos que hay que trabajar de/en algo, para ganarse el pan (o cualquier otro capricho).

A los que os planteáis si estudiar o no os diré: NO SEÁIS TONTOS, si os lo podéis costear hacedlo.
A falta de no estudiar lo que os gusta porque no sabéis qué es, estudiad algo. A secas.
De lo contrario sería como lo de pan para hoy y hambre para mañana.

No me malinterpretéis, a mí me la suda (con perdón) que trabajéis de algo medianamente bien pagado a cambio de años de estudio y dedicación o que pidáis limosna en una plaza. Es cosa vuestra, hay a quien le gusta estar sentado sin hacer nada.
Ahora bien, que acabes pidiendo limosna (pudiendo haberte formado [para un trabajo]) y que no te guste es porque no lo has pensado bien (no conocías las consecuencias de tus actividades). Hay quienes se ríen de esas personas, a mí ni me causan gracia ni desgracia. Sé qué han llegado ahí por decisión propia.
La clave es: conoce para elegir.

A pesar de que no lo parezca porque no nos examinen de esto, pararse a pensar y buscar qué trabajos existen y nos pueden gustar es, como mínimo, tan importante como estudiar o hacer los deberes que hacéis, no os engañéis. Os animo a hacer estos "deberes" extra aunque nadie os los califique.
Solo así sabréis si algo os puede interesar en cuanto a oficio, en lugar de ir a ciegas.

Para guiarnos aquí, os recomiendo que os fijéis en aquello que hacéis habitualmente, a poder ser por voluntad propia. Ahora pensad en esta actividad intensificada de forma que le dedicases mucho mucho tiempo y que se volviese más compleja. Tal vez te gustase más así, tal vez no...
Si no tienes en mente ninguna actividad en concreto, este es el momento de descubrirlas: haz nuevos deportes, empieza un proyecto (de organización de algún evento con amigos y/o conocidos, de tecnología...), descubre algún instrumento, lee más sobre los temas interesantes que se dan y no se dan en cualquiera de las clases del insti, etc.

Una vez hayáis buscado y mirado todo aquello que os puede gustar estudiar o hacer como trabajo
   ...(hasta el punto de decir: "vale, he estado mucho tiempo buscando y leyendo, ya no encuentro mucho más que de lo que ya tengo". [¡Ánimo, llegará ese momento y será una gozada, ya veréis!] [Es esto o ir a ciegas. ¿Serás bastante fuerte como para hacerlo? Júzgate.])...
es el momento de elegir.
Este es el momento que va a determinar en qué se centrará tu interés académico durante mucho tiempo. Ciertamente, no puedes saber cuánto tiempo te tendrá ocupado este campo de trabajo (tanto académica como profesionalmente), ni si te seguirá gustando siempre. Si esto te hace echarte atrás piensa que ciertamente es lo mejor que puedes hacer, y lo has decidido y comprobado tú mism@ durante este texto.

Lo siguiente que debes hacer con esta elección es darle de comer. La fe, los hábitos, las costumbres, las creencias, las pasiones... existen a base de voluntad. Cuando uno se da cuenta de que necesita algo, configura (o lo intenta) su modo de pensar para dar a luz constantemente a conclusiones y argumentaciones lógicas que lo dirigen en el sentido conveniente a conseguir este algo que desea. Esto quiere decir: cuando uno realmente quiere algo, piensa y hace aquello necesario para conseguirlo.
Debes recordarte por qué haces lo que haces, o qué ganas con ello, o simplemente disfrutar y sentir esa actividad.


He decidido titular este texto como "pequeña grandeza" porque creo que es así como es la felicidad, breves instantes de gran intensidad. Una pasión es aquello que nos puede completar y puede hacer algo de nuestra vida. Personalmente, desde joven he querido conocer un gran número de cosas porque creía que me darían la capacidad de elegir lo mejor. Espero que el grado de Filosofía en la UV que estoy cursando me siga brindando material, ideas y experiencias nuevas y positivas.

Como saberlo todo es imposible, hay que resignarse a elegir de entre lo que conoces. Aquello pequeño que conoces hará de ti alguien feliz y tú de ello algo grande. Solo debes caminar hacia ello.


Epílogo

Por último, debo añadir, con la corrección expresiva que falta en la anterior entrada, unas palabras hacia el centro Llombai y su equipo humano:
Ellas y ellos me han enseñado mucho de lo que ahora sé. Ellos y ellas han hecho posible, no solo que pueda resolver ciertos "problemas" ocasionales de mi vida gracias a las asignaturas que impartían, sino que han hecho realidad parte de la forma de ser que tengo. Ellas y ellos me han regalado el don de la confianza, el don de la esperanza, la fuerza para vencer mis obstáculos y la puerta hacia mí.

Tal vez, precisamente por el hecho de que aquello que hacemos o en lo que pensamos haga que seamos quienes somos, el oficio de profesor, dador de ser mediante conocimiento y acción, sea el más digno de todos.

Gracias Llombai :)


Os invito a aquellos que tengáis alguna duda que creáis que pueda resolver o demás que decir me escribáis al correo (lo encontraréis en mi usuario Google).

Un saludo.

dijous, 16 de juliol del 2015

Equivocar-se pot ser el principi de l'èxit

L'estiu és fonamental en les nostres vides. Sempre ens ajuda a desconnectar i a pensar en que hem fet bé o malament d'una manera més relaxada. Per què aquest estiu no acceptes que equivocar-se és un fet natural i que pot ser l'inici d'un èxit? Ací tens una llista de reproducció de vídeos que et faran veure que equivocar-se no és gens greu. És més, pot ser l'inici d'alguna cosa molt gran.





I recorda, com diu la gent del bloc educatiu Edutopia:

divendres, 26 de juny del 2015

YO Y LA MEDICINA... LA MEDICINA Y YO

Para todo aquellos que sienten que si no entran en Medicina su vida se va al traste, tranquilos. Os entiendo, yo pasé por la misma situación.

Aún recuerdo que parecía ayer que estaba entrando en 1º bachillerato y ahora estoy a punto de terminar 2º de Medicina (es poco para los 6 años que son, pero se me ha pasado muy rápido). Tras el otro post, vengo a comentar un poco cómo está siendo esta carrera.

Estos 2 primeros años son un calentamiento de motores para lo que es la carrera. Por ello nosotros lo llamamos el "Bachillerato de la Medicina".

Tras acabar la Selectividad, conseguí plaza en todas las Universidades que solicité menos para Valencia, y hoy en día doy gracias a ello, porque sino no estaría viviendo esta experiencia tan increíble (aunque mezclar la Medicina con vivir solo y en un sitio como Barcelona es una mezcla un tanto explosiva para gente como yo). Hoy en día tengo la suerte de poder presumir que estudio en una de las mejores facultades de Medicina de España (no lo digo yo, lo dicen los ránquins): la Universidad Autónoma de Barcelona.

Elegí esta Universidad entre las otras por que en esta facultad estamos ya desde 3º de carrera en hospital Universitario, quiero decir, que los exámenes, las clases, todo, se hace en un hospital. Los dos primeros años son en el campus (preciosísimo, muy a lo americano, con su césped y la gente de otras carreras en él - porque nosotros no tenemos tiempo para césped-).

Pues bien, han sido 2 años cargados de Anatomía... Fisiología... Anatomía... Fisiología... Anatomía y así sucesivamente. Estas sin dudas, son las asignaturas que más gustan: cargadas de contenido "casi médico" te llevan a explorar sitios del cuerpo humano que quizás te den asco y que en otros casos te asombra pensar en la minuciosa belleza del cuerpo humano. Anatomía se resume en estudiarte todas las partes del cuerpo humano pero en plan bien: cada órgano tiene su asignatura anatómica y analizaréis todas las partes, todas las células... todo.
Y Fisiología simplemente es... precioso. Es la asignatura más densa, con más páginas, pero... el conocimiento que proporciona esta asignatura es tan inmenso y apasiona tanto que es indescriptible. Pensaréis de mí que soy un friki diciendo que le gusta estudiar... pero el que sienta la Medicina dentro lo entenderá: ¿a caso os imagináis el poder que te da saber cómo funciona el corazón? ¿Conocer cada transmisión de impulso como va? ¿Saber cómo ver cuando ese corazón no va bien? Al principio ves una páginas con muchas rayas en un gráfico, pero cuando sabes decir: "Ah claro, tiene una arritmia sinusoidal porque el PQR está alargado" te hace sentir inmensamente grande. Habrá cosas que gusten más o menos, y las que os gusten menos ganarán, pero sin desanimarse, que acaba saliendo.

Os hablo de estas asignaturas, pero veréis sobretodo BIOLOGÍA: ¿Sabéis los que dais biología los bloques típicos de "Citología", "Bioquímica", etc.? Pues ahora vais a tener una asignatura por cada tema y veréis que el tema de Introducción es todo lo que habíais dado en bachillerato.

Yo he pasado por asignaturas de biología que son "Biología celular"; "Bioquímica metabólica" "Bioquímica estructural"; "Biología molecular"; "Genética"... Páginas y páginas cargadas de células y nombres de proteínas que te hacen volverte loco, pero se puede aprobar (con alegría, que siempre digo yo cuando entro en un examen).  Estas asignaturas cuestan, la verdad. En este sentido siempre abro el debate de que a los de ciencias no nos sirve de nada el Bachillerato para hacer una carrera de estas características: no tiene comparación el temario de Biología en bachillerato con el de una carrera como Medicina. Muy bien la cultura general y todo eso, pero vas más perdido que un cirujano en un ambulatorio.

Ah, y también está la maravillosa Física y la Epidemiología y Estadística. Yo suspendí Física en 1º y la he recuperado ahora en 2º (fue el primer suspenso de mi vida)... quiero decir, que no os frustréis tampoco si suspendéis asignaturas, porque he de deciros que aquí en mi Facultad solamente un 10% de los alumnos aprueba todas las asignaturas cada año. Es normal llevar asignaturas de otros años... hay muchísimo temario, y los exámenes no ayudan, la verdad. Suspender en la universidad es ley de vida. Si no suspendes algo es que no has ido a la Universidad. Y no creáis que sois tontos ni por un segundo... Y tampoco penséis que el que saque 4 matrículas de honor va a ser mejor médico que vosotros: ya lo dicen mis profesores: "un médico es persona ante todo, de nada te van 20 matrículas de honor sino saber ser persona".

Ahora lloráis por tener un examen de 2 temas, yo lo hacía... Y ahora toco las palmas cuando veo que un examen tiene "solo" 500 páginas.

Estudiar, estudiar, estudiar... Estos dos años han sido resumidos en eso. Los que queréis con todas vuestras ganas hacer esta carrera lo entiendo, y ahora que yo estoy en ella entiendo aún más por qué me gustaba tanto.

Bueno, se me olvidaba que os darán todo el día la tabarra con el dichoso MIR: que si el MIR esto, que si el MIR lo otro. Que si ahora sube el numerus clausus, que si ahora baja. Que si han quitado una plaza en esta especialidad, que si ha salido una nueva... bla, bla, bla. Puede que tengáis bastante claro ya incluso qué tipo de médicos queréis ser (yo, por ejemplo, me encantaría ser cirujano plástico y reparador - remarco la palabra repador para que todos aquellos que pensáis que voy a poner tetas y labios de silicona entendáis que ser cirujano plástico Y REPARADOR implica traumatismo graves, reconstrucciones, amputaciones y unidades de quemados) aunque dicen que se cambia bastante de idea a lo largo de la carrera.

Y ahora me vuelvo a estudiar que tengo un examen de EMASH (Estructura Microscópica de Aparatos y Sistema Humanos) pero me da igual sentarme aquí mientras los demás están en la playa, porque sé que algún día la recompensa de salvar una vida me la llevaré yo y no ellos. Y hacer eso, amigos, vale todas las horas de biblioteca que hagan falta.

Como decimos los estudiantes: ¡PENE, VAGINA, ARRIBA MEDICINA!

Muchas gracias a los que lo leáis y sobre todo ánimo a los que consigáis acceder a este mundo de la Medicina y a por todas.

La paciencia es la madre de la ciencia


Muy buenas amigos míos, aunque parezca mentira una vez más aquí me hallo para orientar sobre mi experiencia en el Ciclo Superior en Laboratorio de Diagnóstico Clínico (CSLDC).

Hará como unas 2 o 3 semanas que soy "libre"(Que gran palabra). Como se diría en primaria he "Progresado Adecuadamente" demostrando así que a lo largo de este año he adquirido los conocimientos necesarios para promocionar al siguiente curso.

Voy a explicar un poco de qué va todo esto, por que claro cualquier persona lee el nombre y se pregunta... ¿Qué co****s está estudiando este chaval? x). Un técnico superior en LDC es el encargado de analizar todo tipo de muestras (sangre, orina, heces, líquido cefalorraquídeo, esputos.. etc).

Explicaré de qué asignaturas (módulos) consta y también un poco de qué van:

Fundamentos y técnica de análisis microbiológicos y citológicos
Vulgarmente conocida como "Hema"

Dicho así parece muy complicada, pero la podríamos simplificar en "Hematología" y "Laboratorio" teórica y práctica respectivamente.

Es un módulo bastante denso, debo agradecer que con la base que me proporcionaron mis profes de biología (Gema y Juan Carlos) tenía bastante trabajo adelantado. Debo decir que es muy interesante, aunque la sangre es mucho más complicada de lo que nos cuentan. Cómo anécdota añadiré que muchos análisis los realizábamos con nuestra sangre la cual también la extraíamos los alumnos, espectacular.

Obtención, preparación y conservación de muestras biológicas humanas.
Vulgarmente conocida como "OPC" o "Muestras"

Todos los módulos tienen unos nombres bastante peculiares, pero para que me entendáis yo lo clasificaría como la Biología Humana (BH) de 2º de Bach con algún que otro plus. Estudias a fondo los diferentes aparatos y sistemas del cuerpo humano, cómo obtener ciertas muestras y como conservarlas.

Para mí no ha sido una asignatura complicada ya que al cursar BH en bachillerato tenía el temario bastante reciente lo cual te deja con una base y cierta ventaja, ya que sin ella esta asignatura es bastante pesada al ser totalmente teórica. Un tanto extraño ¿Verdad? Estudias cómo obtener una muestra, pero si luego no lo prácticas.... pues sirve de poco x).

Organización y gestión del área del trabajo asignada en la unidad/gabinete de laboratorio de diagnóstico clínico.
Madre mía, se cansa uno de leerla eh! Vulgarmente conocida como "OGA"

Lo sé, yo me quedé igual cuando lo leí por primera vez. Parece el nombre de un super doctorado

En esta asignatura se estudia la legislación de la sanidad, sus controles de calidad, cómo se basa su economía,..etc. Una asignatura de "codos" no hay mucho que entender, o te lo estudias y lo vomitas o ya sabes lo que toca. Después de cursarla he de decir que entiendes muchas cosas de las cuales se hablan en la política actual.

Formación y orientación laboral
Vulgarmente conocida como "FOL"

Es de las únicas que lees el título y te haces una idea de qué va. Es una asignatura muy interesante ya que los jóvenes de ahora estamos muy poco informados sobre el mundo laboral al cual todos aspiramos. Es indispensable informar sobre cada tipo de contrato y sus diferencias, conocer nuestros derechos como trabajadores, cómo redactar un currículum en condiciones, como afrontar una entrevista.

Como anécdota nuestra profesora nos hizo uno a uno una entrevista de trabajo, en la cual debíamos tratarla como si de tu futura jefa se tratase, como seguro que esperabais yo conseguí el puesto.


Estos son los diferentes aspectos que se enseñan en el primer curso de LDC.



Hablando ya de la experiencia personal he de decir que al principio, como en todas las cosas nuevas, fui un tanto nervioso.Toda la vida yendo al mismo instituto en el cual tanto profes como alumnos te conocen, los conoces, el cambio es abismal....Instituto nuevo, profesores nuevos, compañeros nuevos, todos extraños. Esta aventura no la hice solo, tuve la ayuda de mi compañera y amiga Amanda Fernández que me acompaña desde preescolar.

Pues todo ese miedo que al principio tuve fue totalmente infundado. En este año además de ser un poquito más sabio me he encontrado con gente estupenda, aplicada, loca de todo tipo. Por primera vez y mira que son muchos años como alumno toda la clase eramos uno, una piña "Todos para uno y uno para todos" .

Me llevo un gran sabor de boca aun que por delante me queda un año bastante duro, 2 asignaturas "Microbiología" y "Bioquímica" 15h cada una y dar el temario de 1 curso en poco más de 5 meses por que luego están las ansiadas prácticas. Pero no tengo miedo, estoy rodeado de gente fantástica que amenizarán todas y cada una de esas 30h semanales.

Con esto finalizo el resumen de este año como prometí en mi primera entrada, no sin antes despedirme con una frase que me a marcado bastante en estos últimos años: "Se tu mismo los demás puestos ya están ocupados".

Que tengáis todos un grandísimo verano, si no es así estoy dispuesto a daros algunos consejillos x)

Ángel González
Músico y DJ de Andriban Beers
Técnico Superior en Laboratorio de Diagnóstico Clínico
Licenciado en bares

divendres, 19 de juny del 2015

"Para tener éxito, tus deseos de triunfar deberían ser más grandes que tu miedo de fracasar"

Cualquier comienzo es difícil, hasta el comienzo de esta entrada somete tu cerebro a un proceso lento y complejo que finalmente en mi caso ha decidido comenzar así. Bien, recibí la invitación a este blog por uno de los pocos profesores que apostaron por mí y es por eso que me gustaría contarles como ha sido mi etapa por el Bachillerato aunque centrándome en el final que como en cualquier final ha sido muy intenso.


Mi etapa por el bachillerato empezó bastante mal , cabe decir que venía de un 4º de ESO donde básicamente aprobé sin mucho esfuerzo a diferencia de otros, pero esto tuvo unas consecuencias negativas. 8 SUSPENDIDAS LA PRIMER AVALUACIÓN , si si 8 terminé 1º bachillerato con dos asignaturas para las recuperaciones y gracias al esfuerzo que hice logré conseguirlo. No me lo podía creer, me esperaba un 2º bachillerato lleno de gratificantes sorpresas.


Siempre me pasa y no se exactamente porqué , el año en el que realizo unas recuperaciones y apruebo siempre consigo empezar el curso con buen pie (debe de ser por el hecho de estudiar en verano) y así fue , empezaba 2º bachillerato con unas notas que elevaban mis expectativas, pese a que castellano fue la única asignatura suspendida no bajé la guardia y aunque me confié en la segunda evaluación sobretodo con valenciano , fue en la tercera evaluación cuando todo el sufrimiento se vio reflejado en una nota que me subía el nivel de satisfacción y me impulsaba a realizar cosas como pensar en hacer una carrera de ciencias habiendo estudiado un bachillerato humanístico (te voy contando el como y el porqué de esto).


Bien, la informática ha sido algo que me ha gustado desde pequeño ,vamos que tenía claro que de mayor quería estudiar algo relacionado a la informática, pero fue al elegir el bachillerato humanístico y esfumarse las posibilidades de hacer una Ingeniería informática ya que requería un bachillerato Científico. Decidí que estudiaría un ciclo de programación de aplicaciones y esa fue la premisa que mantuve durante todo el curso , durante ese tiempo estaba pensando si me convendría realizar la Selectividad o no. Por fin decidí que iba a realizarla pero lo que no sabía esque finalmente cambiaría de rumbo hacia un lugar lleno de tormentas y fuertes lluvias como es la universidad, estudiando una carrera en la que sufriré mucho y pase lo que pase o ganaré o aprenderé pero nunca perderé. La nota de corte estaba en 5.4 así que me aventuré a realizar solo la parte general de la PAU ya que ninguna asignatura de las específicas me ponderaba , aunque siendo un poco realista la selectividad no me ha ido tan tan bien he conseguido un 6 de nota para el acceso y pese a todo estoy muy contento con lo que he conseguido este año.



Por último me gustaría daros unos consejos a los que esteis pensando en hacer tanto bachillerato en general como los que vayan a pasar a 2º. Métete en la mente que en esta vida no hay metas inalcanzables sino que hay barreras que nos hacen pensar eso.


 Necesitaras los siguientes ingredientes para realizar un buen curso:


-ESFUERZO ,muy muy importante.

-ORGANIZACIÓN , necesitas estar muy organizado, no te olvides de tu tiempo libre aunque sin abusar.

-TRABAJO DIARIO , aunque parezca imposible el trabajo diario comprende únicamente realizar los deberes y fijarse en los errores.

-TRABAJO EN EQUIPO , esto amí me ha ayudado mucho ,el trabajo con tus compañeros o amigos es mucho mejor hay cosas que no siempre podrás hacer solo.

-SER BUENO , este valor ha sido uno de los ultimas incorporaciones en mis principios y la verdad esque sirve mucho,no lo olvides “quien no llora no mama”.

-HACER DEPORTE , este ingrediente va con la organización , si estas bien organizado tendrás tiempo para hacer deporte y estarás mejor preparado para estudiar.

-NO RENDIRSE , olvídate de lo que te diga la gente tu tienes una meta y si la quieres conseguir nunca te rindas.

-HECHARSE LA CULPA , si , esto me ayudado mucho , héchate la culpa a ti y deja a los demás ,olvida el típico “he suspendido porque le caigo mal”, no , si suspendes es tu culpa.
"Odié cada minuto de entrenamiento, pero dije, no te rindas. Sufre ahora y vive el resto de tu vida como un campeón."-Muhammad Ali.

dijous, 18 de juny del 2015

"QUIÉN SE AFLIGE ANTES DE TIEMPO SE AFLIGE MÁS DE LO NECESARIO"

¡Hola a todos!

Me llamo María y acabo de terminar 1º de Bachiller. Ahora que lo he terminado y sé cómo va la cosa creo que por fin es el momento de compartir con todos vosotros mi experiencia durante este curso.
La verdad es que como todo el mundo yo entré a bachiller con un miedo terrible. Había escuchado que era tan y taaaan difícil que al final resulta que de verdad me lo creí. Pues bien, sabéis qué, después de haberlo acabado yo os digo todo lo contrario: 1º de Bachiller NO es difícil. Pero cuidado, no resulta difícil si uno tiene una buena base de estudio, si vas por la vida siendo un vago estudiando cinco minutos antes del examen entonces sí que te tienes que preocupar, básicamente porque te va a costar sacártelo y lo más probable es que no saques el curso adelante. Así pues, he aquí mi primera reflexión: 1º de Bachiller no es tan difícil como lo pintan, si has hecho un buen 4º de la E.S.O harás un buen 1º de Bachiller. Realmente el problema llega cuando uno quiere ir a por nota.
Personalmente creo que el truco para hacer un buen 1º de Bachiller (y cualquier curso en general) se resume en los siguientes tres puntos:
  1. MOTIVACIÓN.
  2. ORGANIZACIÓN.
  3. CONFIANZA EN UNO MISMO.

Os puede parecer una tontería, pero yo basándome en estos tres puntos he conseguido acabar el curso con una media que para mí era imposible sacar. Exceptuando este año y el último trimestre de 4º, en el resto de mi vida académica siempre he sido una alumna muy (y resalto el muy) vaga a la hora de tener que ponerme estudiar. Hacía lo mínimo y no me esforzaba nada. Menos mal que al final de 4º cambié de mentalidad y me puse a estudiar en serio, si no lo hubiera hecho la verdad es que no sé cómo hubiera acabado el curso. Por eso mismo os digo que si sabéis cómo estudiar 1º no os supondrá ningún problema. Ahora bien, si no sabéis estudiar hay que ponerse las pilas y desde ya. 
Después de este pequeño énfasis voy a centrarme en los puntos que he citado anteriormente y a intentar haceros ver la importancia que tienen los estudios.

MOTIVACIÓN. Sin lugar a dudas esto para mí es lo más fundamental. De verdad que me parece muy triste ver a la gente yendo al instituto porque es algo obligatorio y no porque ellos mismos quieran ir. Os puedo asegurar que la mentalidad que se tiene sobre el instituto influye mucho y es más importante de lo que creéis. Si vas con ganas al instituto tus resultados van a ser MUY buenos. Ir con ganas al instituto significa que tienes ganas de aprender y que prestas atención a las clases porque de verdad quieres aprender cosas nuevas. Realmente el simple hecho de atender en clase ya te facilita mucho las cosas. De hecho, con tan solo atender el aprobado ya lo tienes. Si a eso le sumamos lo que uno hace en casa ya os podéis imaginar el resultado final.
Recuerdo que ir a clase y estar pensando en tus cosas mientras oyes lo que el profesor dice NO es atender. Escucharle, preguntar las cosas que no entiendes y coger apuntes SÍ que es prestar atención.
Lamentable yo no os puedo decir cómo encontrar dicha motivación. Sois vosotros mismos quienes tenéis que encontrarla. He aquí el aspecto negativo de la cuestión.

ORGANIZACIÓN. Si quieres ir a por nota seguro que ya sabes que sin organización no vas a ninguna parte. La clave de bachillerato está en saber cómo organizarse el tiempo. Si no te organizas bien la verdad es que puedes acabar muy estresado y agobiado sobre todo durante la época de exámenes.
Aquí entra en juego una cosa que los profesores os dicen constantemente pero que nunca nadie hace caso. Sí, estoy hablando del mítico “ESTUDIA CADA DÍA”. Todo el mundo piensa que es imposible y por eso nunca nadie lo hace. Los profesores siempre os van a querer ayudar en todo momento y no lo dicen por decir. Yo os aseguro que estudiar al día NO es tan imposible. Nadie se conoce mejor que uno mismo. Vosotros sabéis perfectamente qué asignaturas os cuestan más y cuáles menos. Hay algunas que se os darán mejor y que no os cueste estudiarlas. Por su contra, habrá otras a las que tengáis que dedicarles mucho más tiempo y mucho más esfuerzo. Así pues yo os aconsejo que llevéis al día esas asignaturas que os cuesten más. Una vez que reflexiones sobre esto os daréis cuenta de que iréis descartando muchas asignaturas y os quedaréis con muy pocas (de hecho yo solo llevaba una al día). Y luego, en el fin de semana, me dedicaba unas horas a estudiarme todo lo que había dado esa semana. Hay tiempo para todo y el fin de semana en realidad parece que no, pero es largo y da tiempo para hacer muchas cosas. Y si te organizas bien, repito, tienes tiempo para TODO. Ahora bien, lo que yo siempre digo, cada uno hace lo que quiere y tiene sus métodos. Yo sinceramente prefiero hacerlo así porque me he dado cuenta de que bajo presión los nervios no me dejan estudiar, me agobio enseguida y me estreso muchísimo. Además, a la larga, os aseguro que estudiar de esta forma hace que se te queden más las cosas y no olvidarlas al día siguiente, cosa que juega a tu favor.

CONFIANZA EN UNO MISMO. Como bien he dicho, yo antes era una persona muy vaga y que se lo estudiaba todo el día de antes. Llegaba al examen y aprobaba. Sí, aprobaba, no sacaba la nota que me habría gustado sacar, pero lo importante es que aprobaba y ya con eso a mí me bastaba. Ahora bien, no os miento si os digo que lo pasaba fatal. Y si lo pasaba mal era básicamente porque no iba segura al examen.
Puede que penséis que lo que estoy diciendo es una tontería de pies a cabeza, pero la clave para sacar una buena nota es ir seguro al examen y confiar en uno mismo. Los nervios te pueden jugar una muy mala pasada y hay que aprender a controlarlos. Mi truco para ir segura es, como he dicho ya, "intentar" estudiármelo todo al día y el día anterior del examen apenas dedicarle tiempo a la asignatura, repasármela y ya está, porque sé que me la sé y sé que mañana por la mañana no se me va a olvidar. Mi gran temor de estudiármelo todo el día de antes era ese. ¿Y si se me olvida todo cuando me levante por la mañana? Y claro, lo que pasaba era que apenas dormía y me levantaba pronto para estudiar, cosa que GRAVE ERROR porque me ponía más nerviosa aún porque me daba cuenta de que efectivamente, no me sabía nada. Total que llegaba al examen y de los nervios se puede decir que me inventaba las preguntas. Contestaba cosas que no preguntaba, me saltaba preguntas y las dejaba sin contestar… En fin, un caos, pero aún así yo aprobaba, por lo que no le daba mucha importancia. En este punto uno debe de reflexionar sobre qué quiere hacer con su vida y cambiar las cosas si considera que hay que cambiarlas. Pero claro, volvemos a lo mismo, este cambio lo tienes que dar tú solo. Tú eres quien se ha de dar cuenta de que algo va mal y tú eres quien ha de cambiarlo. Yo no puedo decirte cómo hacerlo, es algo que tiene que salir de ti. Si en cambio crees que ya lo estás haciendo bien, ¡sigue así e intenta siempre mejorar!

Pero ¿cómo cambiar de mentalidad? La verdad que es una pregunta muy compleja que depende de cada uno. Sinceramente yo me di cuenta de que algo no iba bien cuando miraba la nota de mis exámenes. Me sentía mal porque sabía que no estaba haciendo nada, y si sacaba esas notas (que repito que no eran malas) sin hacer nada me replanteé qué podría pasar si me ponía a hacer algo. Si a eso le sumamos las cosas que recordaba que me decía la gente que había acabado 2º de Bachillerato, después de la tan temida Selectividad, y cuán arrepentidos estaban después de no haber aprovechado bachiller y de no haber entrado en la carrera que les hubiera gustado… Me dije a mí misma que eso no me podía pasar. Tenía que evitar que eso me pasara. Así que me puse a ello. Y me costó bastante, no lo niego. Pero lo conseguí, y si yo pude hacerlo vosotros también.
Supongo que en ese momento en el que estamos en los mundos de Yupi nadie es consciente de la importancia que tienen los estudios. Somos jóvenes y todavía nos queda mucho por aprender, pero las decisiones que tomamos a esta edad son tan importantes que lo que elijamos y hagamos ahora condicionarán nuestro futuro. Creo que no se es consciente de la importancia que en verdad tiene. Pensad que vida solo hay una y no os puede pasar lo que a la gente le ha pasado: arrepentirse de las cosas que no hicieron cuando tuvieron la oportunidad. Tan importante es saber aprender de tus errores como aprender de los de los demás.
Así que os dejo para que reflexionéis sobre esto. Nunca es tarde para arrepentirse, pero si lo hacéis ahora mejor que hacerlo dentro de dos años. Sin embargo, tengo que deciros que no os obsesionéis. No sabía si cogerme ciencias o letras (es una historia muy larga que ya explicaré en otra entrada, pero que sepáis que mi idea en un principio era estudiar el bachillerato de ciencias sociales y entré en ciencias pero con la idea de estudiar economía) y llegué a un punto en el que no sabía qué hacer, y por lo tanto me obsesioné con el futuro y qué podría pasarme si elegía una opción u otra. Me agobiaba mucho y pensaba en qué me pasaría, dónde estaba mi sitio, qué iba a ser de mi vida… A lo que mi padre me contestaba siempre con la frase del filósofo Séneca que le da título a mi entrada. "Quién se aflige antes de tiempo se aflige más de lo necesario". Y puedo deciros que es verdad. No penséis en qué os va pasar, intentad vivir el presente y aprovecharlo al máximo, pero no os obsesionéis en qué “puede” pasar. Son meras hipótesis que no te van a llegar a ningún lado. Especular sobre el futuro lo único que va a hacer es agobiarte, y de verdad os digo que no vale la pena. Está bien que lo tengáis en cuenta, pero hasta un cierto punto. Así pues, disfrutad del verano y olvidaros del curso que vais a empezar. Ya llegará,  ¡dadle tiempo al tiempo!

Me despido de todos vosotros no sin antes darle las gracias a Aureli por la idea del blog y por llevarla a cabo, y a todos aquellos que han compartido por aquí sus experiencias. De verdad que he aprendido mucho de cada entrada y os estoy muy agradecida.
Por último, me gustaría dar una mención especial a todos aquellos que tengan idea de ir a por nota:
Si de verdad quieres ir a por nota tienes que confiar en ti y ser consciente de que puedes hacerlo. Márcate unos objetivos REALISTAS, ve a por ellos y supérate cada vez más. Tú puedes hacerlo, pero no te engañes, ir a por nota no es fácil, necesitas esforzarte, nadie te va a regalar nada, pero si 1) tienes motivación por aprender, 2) te organizas de tal manera que no vayas agobiado durante el curso y 3) confías en ti mismo y te ves capaz de hacerlo, entonces te digo yo que LO VAS A CONSEGUIR.

¡Nos vemos pronto!

dimarts, 16 de juny del 2015

Un paso más

Buenas tardes a todos, soy Reyes Bodí, alumna que acaba de pasar, hace una semana exacta, la dichosa prueba de selectividad.
En primer lugar quiero hacer mención especial a Aureli, por crear e incitar a los alumnos a participar en este blog, me parece de lo más interesante poder compartir todas nuestras experiencias juntos.

Pues bien, hace unos 7 meses empecé el segundo curso de bachillerato, que sepáis que tenía miedo, porque aquí si no trabajas, es difícil. Pero con esfuerzo lo saqué todo a la primera y no me puedo quejar de la media de 8 que he podido conseguir, os digo lo de la media porque tener una buena media de bachillerato es muy importante y un avance de cara a las PAU; ya que esta nota vale un 60% y los exámenes PAU un 40% como ya sabréis.

En ese mismo instante en el que te dan el boletín de notas y lo ves ahí, reflejado, el trabajo y la dedicación que has puesto, te sientes feliz. Por ello trabajar y conseguir siempre la máxima nota que puedas, aún no teniendo la necesidad porque solo necesitas un 7, como yo para mi carrera, es fundamental. No hay que relajarse nunca.

Después de todo, desde fuera, me canso de decir que no ha sido para tanto, pero todos los que vayáis a pasar por ello, tenéis que estudiar, estudiad en serio. Solo entonces os parecerá fácil y de cara a las PAU no tendréis que estudiar ni la mitad. Recuerdo los últimos días antes de selectividad como los más estresantes de mi vida, para que mentir. Estás muy nervioso y tienes la sensación de que no estás estudiando lo suficiente. NO PASA NAAAAADA, ESTO QUE SE TE ESTÁ PASANDO POR LA CABEZA LE ESTÁ PASANDO A MIL PERSONAS MÁS COMO TÚ, y me quedo corta, ASÍ QUE TRANQUILO, Y CONFÍA EN TI.

Confiar en uno mismo es la clave, que más da lo que tus compañeros dejen o no de hacer, si se pasan horas y horas en la biblioteca durante 14 días, que tendréis más o menos para ''estudiar''... Lo pongo entre comillas porque no lo considero estudiar, lo considero repasar. Ya has estudiado TOOOODO ESO durante el curso, así que tranquilo, no hay peligro de ''¡Es que yo no me se nada! Te aseguro que una vez tienes el examen delante de ti, lo miras, suspiras, y piensas ''A por todas, sea lo que sea le voy a poder poner y sacar de donde no hay''. Como dijo mi buena y excelente profesora Marcela ''No se os ha olvidado, no os habéis quedado en blanco, lo tenéis en algún apartado de vuestra cabeza, solo tenéis que hacer un poco más de memoria''.

Y para terminar, un par de consejos, dormid 8 horas todos los días de ANTES de selectividad, no te levantes pronto si sabes que no vas a rendir, os lo digo por experiencia, los primeros días me levantaba a las 8 de la mañana y para nada porque cada persona tiene su momento de más concentración en distintas horas del día, yo por ejemplo, por la tarde y por la noche pero a partir de las 12 NADIE estudia. Y es importante relajarse...aunque... lo veo difícil. Lo que también os digo es que tengáis muchas fuerzas esos días, intentad apartar de vosotros los problemas ajenos y estar lo más contentos posible. Parece una tontería pero si no es así la podéis cagar, y si un examen os sale mal, porque ya os digo que 1 os va a salir mal... que NO afecte al resto y que NO os afecte extremadamente mal. Cada día de selectividad tenéis que empezar de 0.

¡¡¡ÁNIMO CHICOS Y A POR SEGUNDO DE BACHILLER!!!


dilluns, 15 de juny del 2015

De sòl a Sol.

No és des d'altra geografia sinó de la indissociable taula d'escriptori d'on, transcorreguts tants dies després d'haver efectuat l'enregistrament al blog de La Cruïlla, a la fi m'atrevesc a escriure, assenyalant el dit culpabilitzador més a la manca de temps que no pas de la pròpia voluntat; i és que certament els mesos s'han despenjat successivament del calendari quasi sense adonar-me'n si considerés ara un rellotge imaginari que començà l'incendi dels segons en el mateix moment en què la (sempre maleïda) Selectivitat dibuixà la frontera entre el comfort i la Guerra. El comiat definitiu a les expectatives freqüentment acomplides i objectius preestablerts assolibles era imminent, dies comptats.
 Potser siguin els colzes més aviat que la sort la raó per la qual avuí dia, quinze de juny, a l'armari hi hagi penjada la bata blanca impol·luta i a l'abast de la mà una pil·la de fulls que, malgrat haver minvat en nombre, alguns romandran malhauradament unes setmanes més: en efecte, les recuperacions  un dia o d'altre es claven a la vida d'un mateix per fer-te memòria que no eres exepció entre la gran massa de mortals; nits de café, desvetllaments programats i paciència de diamant. Si tots encara no, alguns ja entendreu més bé prompte que tard del que us parle.

He decidit prèviament fer al·lusió als colzes perquè des de la meva experiència personal són els qui han subjectat un cap més d'un cop embotat que desconeixia el mode d'interioritzar la idea que la oralment mastegada i esquinçada nota de tall era la clau sola que encaixaria dintre el pany d'aquella porta rere la qual romania el meu gran somni projectat en la ment des de la tendra infantesa: La Medicina.

Van ser diversos els rostres en què vaig descobrir escolpida la por, la incredulitat en d'altres, quan deixava anar en veu alta el desig immutable d'estudiar Medicina, amb la certesa que per molt ardu que fos el repte, l'intent anava a constar almenys al llarg de la meva trajectòria, posat que ja hi hauria temps pel fracàs si darrerament s'esdevenia. Afortunadament i després d'innumerables ferides de l'ànima i un intent primer des de la meva perspectiva fallit, vingué la victòria. La també maleïda Química va ser la causa d'haver de saborejar el triomf personal amb una mica de retard.

Amb el primer intent i ingrés a Medicina em sentia satisfet perquè en certa manera hi havia el resultat de la persecució d'un somni, tot i ser una universitat privada la que en primer terme m'obrís les seves portes; pitjor era un "no-res". No obstant però, i superat un any de lluita constant, amb el desgast cobrint encara la pell que suposava haver deixat a l'esquerra del temps les Proves d'Accés a la Universitat, vaig ser testimoni i alhora partícep de la possibilitat real de fer néixer la llum d'un grapat de cendra. Aquest cop, superada una segona fase específica, era la URV a Catalunya qui m'obria de bat a bat les portes d'ingrès a la Facultat de Medicina i Ciències de la Salut; són ara els ulls de la memòria els qui em retornen la imatge de la meva mà tremolosa subjectant amb equilibris de funambulista un telèfon que jugava a ser nexe entre el meu èxtasi en format llàgrimes i la veu d'uns pares que havien desitjat tant com jo que aquest episodi existís i als qui tant els hi dec i agraesc.

Veritablement us mentiria si afirmés que no deixe coses al tinter i que la meva percussió dretana sobre el teclat d'ordinador no es podria eternitzar, com a exemple proposada la resta de la nit, fent-vos així coneixedors d'un recull de vivències, que en són moltes, que ara formen part de mí. Intentant fer exercici de concisió, alló que us recomane és que ningú ni cap eventual contratemps o circumstància us faci dubtar ni redireccionar el vol que autònomament, convençuda i meditada vau decidir emprendre, essent vosaltres mateixa el motor que possibiliti el gir circular de l'hèlix de la vostra avioneta, pequè alló veritablement innegable és que fareu del vostre cos tan llunyana ombra en l'horitzó com pretengueu.


Iván Parra Fernández
Exalumne de l'IES Llombai, batxillerat Científic-Tecnològic promoció 2010-2011
Estudiant de 3r de Medicina a la Universitat Rovira i Virgili



diumenge, 14 de juny del 2015

EX BAHILLER HABLA

ROAD to UNI

Hola, soy Mohamed Saadani y si estoy aquí es por no hacerle el feo a Aureli que me cae to bien, todo hay que decirlo. Al lío, el bachillerato jajajaja si el bachillerato jajajaNO. 
Empezar diciendo que yo cursé el Bachillerato de Humanidades y me centraré sobre todo en mi experiencia en segundo y con la selectividad.

 Si ya tenéis elegida la carrera que os gustaría cursar, a la hora de elegir asignaturas para segundo  deberíais mirar las ponderaciones para así saber cuales os ponderarán 0'2. Aquí os dejo el cuadro para que podáis ver las carreras y que asignaturas es más conveniente elegir si alguien no sabe interpretarlo que se busque la vida y bueno va, como último recurso os dejaré mi mail (saadanisoy@gmail.com) para por si alguien necesita ayuda.

Yo sabía que lo que quería cursar iba a ser cualquier carrera relacionada con las ciencias económicas desde que en primero de bach entré en la clase de Pere, ese tío vale y además sabe lo que dice. Como mi objetivo estaba claro elegí las optativas que evidentemente más me iban a servir: Economía de la Empresa, Matemáticas, Geografía y como optativa Fundamentos de la empresa, una asignatura que recomiendo a absolutamente todos porque te lo pasas como en ninguna otra y además puedes ganar pasta!!  

Una de las cosas que tenéis que tener claras es que os van a repetir mil y una veces la palabra PAU o Selectividad y es que es eso, el Bachillerato sólo es  un entrenamiento para 7 exámenes en 3 días. Pero tranquilos os van a meter tanta paliza durante el bach que la selectividad va a ser un chiste y es que las estadísticas lo dicen todo, el noventa y pico de personas que aprueban el bach aprueban la selectividad y a menos que seáis uno de los dos tontos de la clase, no os preocupéis, aprobaréis. 

Los primeros días deberíais de estar cagados y con las pilas al 100 y si no es así empezáis muy mal. Si algún momento teníais que decir de corazón lo de "este año me pongo desde el principio y me pongo de verdad" debe de ser este. Todo lo que aprendáis os va a ser útil y necesario para las PAU así que nada de "esta asignatura me la dejo" o "este tema ya me lo aprenderé". 
Ahora en serio, siendo realistas no vais a estudiar todos los días pero como mínimo cosas como los comentarios de texto, leerse los temas de geografía o historia un poco y sobre todo practicar matemáticas deberíais de hacerlo muy a menudo. Lo peor es que cuando lleguen los exámenes os va a faltar tiempo, mucho tiempo y así que tened claro que Vida Social + Dormir = Malas notas, así que apañaros vosotros en buscar donde meter la X de los estudios.

 Siendo sincero este es el año en el que menos he dormido de mi vida, para estudiar mis secretos han sido Ludovico, siesta y bebidas energéticas a saco y si digo siesta es porque por las noches no duermo, soy de esos que prefieren pasarse la tarde durmiendo y la noche empollando y con música clásica de fondo, simplemente porque sabiendo que me quedan 5 horas para un examen soy mucho más productivo, evidentemente por el cague. A mi al menos me funciona. Pero si, el saber organizarse os va a hacer mucha falta y si no sabéis todavía, tranquilidad este año vais a tener que aprender. Por cierto si en las clases no os habéis terminado de enterar en internet vais a encontrar millones de apuntes, esquemas y vídeos explicativos, dato importante.

El tutor que me tocó fue Jose Luis, está jodidamente loco pero menudo pedazo de profesor, parece imposible que aprender fechas, nombres de reyes o partidos políticos sea divertido pero wow su método es de PUTO AMO y no hay más. Intentad hablar mucho con vuestro tutor porque va a ser vuestro guia y cualquier cosa que no os quedese del todo claro deberías de preguntarlo sobre todo porque lo que está en juego es el camino de vuestro futuro.  

En la primera evaluación estaba muy enchufado hacía siempre los deberes y trabajaba muy a menudo y tenía muy buenas notas y cuatro 9, entre ellas Mates con el íncreible Bata-Xavi que hace que las mates sean sencillas, no en serio si sé algo de mates se lo debo todo a él es un profesor excelente. Tenia una muy buena media aun teniendo castellano suspendida, ya conoceréis a Rosana y sus latigazos de educación. Aun así me sentía motivado pero mis notas de la segunda evaluación cayeron en picado, esta vez tenía todo aprobado pero la media me bajó mucho y todo por confiarme y relajarme Eeeeeeerroooooor!!. Menos mal que en la tercera evaaluación apreté más que nunca e incluso llegué a mejorar la media de la primera y no sabéis cuanto me alegro. En mi caso la tortura fue inglés, no tenía buena base así que si a alguien le pasa igual que a mi quizá debería de irse planteando un repaso o que profesoras como Diana estén continuamente dándote hojas de repaso. Por lo que veis soy de esos alumnos en forma de V. 

No os preocupéis el año os va a pasar volando, más que volando así que será mejor que os centréis y vayáis a por todas. 

Creo que  Bachillerato se puede resumir en palabras: Mucho trabajo, Organizarse bien, Ir siempre a clase, Atender y Esforzarse sobre todo. Quien os diga que el Bachillerato ha sido un paseo, miente o simplemente es que no tiene ni idea de hacer las cosas bien. 

También deberíais de saber que hay dos tipos de alumno: El que va a por el aprobado y el que va a por nota. Dependiendo de la carrera que queráis hacer vais a tener una presión mayor sobre vuestros hombros o no y seréis de un tipo de alumno o de otro.
 Evidentemente alguien que quiere hacer medicina va a pasar un año duro ya que allí no entran todos, mientras que el que va tirando pues le tocará entrar donde hallan plazas y punto. Mi consejo es "Si vas siempre a por el 10 y te quedas por el camino, tienes más probabilidades de aprobar que el que va a por el 5 y se queda por el camino." Ah, evitad la famosa dinámica suicida de la que Teresa, mi profesora de Geografía de la que un montón he aprendido, nos ha avisado. Esta famosa dinámica es la de dejarse todo para el día de antes o el picaros la hora de antes para repasar. Sé que lo vais a terminar haciendo porque es inevitable, pero cuanto menos uso tengáis que hacer de esa herramienta, probablemente mejor os vaya. Y como dice Paqui el curso lo empezáis todos con un 0 así que mejor sea que vayáis haciendo méritos.

Vas a tener a todos los prefesores encima para ayudar en lo que sea así que no te sientas perdido, además hay un orientador en el Llombai que seguro que puede intentar ayudarte, si, sólo lo intentará porque la última decisión la tienes tú. María en las clases de filosofía te ayudará a que empieces a pensar por ti mismo así que creo que deberías de empezar a atender si no quieres ser rebaño.

No hay trucos ni atajos, para sacarse el Bachillerato os va a hacer falta la palabra clave, ESFUERZO.

En el fiestón de la graduación. os haya ido como os haya ido arreglaos y pegaros la de vuestra vida porque os hará falta. Ah, también evitad cargaros demasiadas neuronas que ahora viene Selectividad o las recuperaciones. En cuanto a Selectividad, sea en Junio o Julio probablemente tengáis una o dos semanas para repasar lo que habéis dado, parece imposible pero no os equivoquéis, esta tiempo sólo es para repasar lo que ya os sabéis, si todavía tenéis que aprenderos formulas o esquemas que no os habéis aprendido en el curso no vais a llegar. Por eso antes dije que era importante no dejarse temas o asignaturas. Evidentemente todos los esquemas o resúmenes que hagáis durante el curso debéis de guardarlos para repasar en selectividad, no os deshagáis de ellos y cuanto más claros y aseados estén mejor todavía. 

Ya os explicarán el procedimiento de las Pau que además se pagan y no barato, pero quiero aconsejaros un poco para esos días. Estad motivados, tenéis que saber que por desgracia la media de esos exámenes es la que manda y no vuestra pasión por entrar en una carrera u otra. Intentad hacerlo lo mejor posible y intentad terminar todo el repaso un día antes de los exámenes para así ese día no hacer absolutamente nada, relajaros y llegar frescos. Va a haber un profesor de acompañante con vosotros así que el os irá ayudando y motivando, la profesora que fue con mi grupo era increíble. En el primer examen vais a estar de pena, nerviosos y muy estresados pero veréis como os vais cogiendo y terminaréis pensando lo mismo que yo, no ha sido para tanto.

Una vez terminada la selectividad vais a sentiros más Thug Life que en la vida, el logro os dará una satisfacción inigualable y sobre todo especial, especial porque lo habéis conseguido por vosotros mismos y este va a ser vuestro primer paso en la caminata llamada vida.

Este es todo el discurso que tenía que hacer para quedar bien y motivaros que no sé si lo he conseguido pero bueno también quiero acordarme de los que se quedan por el camino.
 Que no hayáis aprobado no significa que seáis inútiles para esta sociedad, si no os habéis esforzado suficiente a la próxima dejad de hacer el burro y poneos las pilas y si lo habéis dado todo pero aun así no lo habéis conseguido no os frustréis, que este sea el camino que la mayoría coje no significa que sea el camino correcto o hecho para vosotros. Intentad encontrar lo mejor en vuestro yo, lo que más os gusta y esforzaos por llevarlo a la práctica. Las personas somos mucho más que un título, una nota o un simple aprobado o suspenso. Nunca dejéis que os juzguen por vuestras calificaciones y sobre todo haced que vuestros actos sean los que os definen ya que serán lo que harán que os recuerden. Toda esa gente que necesita un 9 para presumir son gente vacía, demostrad que aquí el que manda es el que más cuadrados los tiene y más lucha por lo que quiere. Os dejo un link de un texto que probablemente os ayude mucho y que al menos a mi me ha hecho crecer más todavía. http://www.elcajondegatsby.com/que-merezca-la-pena/  

Finalmente, mucha suerte a todos y recordad que sois el futuro de España, así que en vuestras manos está el tipo de país en que queráis vivir en un futuro. 







Sueños moda ---->Grado Medio Confección y Moda

 Un saludo a todos, mi nombre es Jonathan,soy ex alumno de I,E.S, Llombai y  os voy a hablar un poco del momento en el que elegí adentrarme en el mundo de la moda y contar el principio de como me di cuenta.
 De pequeño solía jugar con las muñecas,con lo cuál en un principio mis gustos no han cambiado, les cambiaba la ropa les hacía el pelo y me inventaba historias jugando, a todo esto yo pasaba mucho tiempo con mi abuela que se pasaba tardes cosiendo diferentes prendas de ropa.Me acuerdo que en esos momentos me paraba a mirar como cosía y no me daba cuenta hasta que me hize mayor y mi abuela falto cuando yo estaba terminando segundo de la E.S.O. y yo me dí cuenta de que me gustaba el mundo de la moda porque el hecho de crear a través de un boceto lo que quieres y hacerlo en realidad tiene un mérito porque lo haces único y es lo que todos queremos,ser únicos y para mi la emoción que siento al crear el diseño y confeccionar la prenda es indescriptible,también debe de ser que me apasiona realmente lo que estoy estudiando.
 Bueno,cuando iba por 4º de la E.S.O. ya descubrí que podía evitar bachiller haciendo módulo,al fin y al cabo todos llevan a la universidad (ya sean 2 años más por ir con módulos).Me informé y al ser concertado me tocaba pagar un dineral, y pensé: "Es lo que siempre he querido hacer y a lo que me quiero dedicar,mi madre lo entenderá." En fin la economía estaba muy mal y en ese momento pues me sentaba fatal que mi madre tuviera que pagar tal cantidad (a plazos).
Bueno pues los primeros días de clase fueron complicados porque no lograba entender como se hacían los patrones,y tampoco sabía coser...Era la primera vez que cogía una máquina y encima de las que van a toda velocidad a la hora de coser, máquinas de coser industriales.
 La primera falda que tuvimos que hacer creo recordar que tuve que hacerla más corta y la cremallera no quedo bien.A demás al mínimo fallo que viera mientras avanzabamos nos contestaba de una manera que a mi me sentaba fatal, a parte de eso sumale que me frustraba mucho no poder hacerlo bien, y más de una vez me han entrado ganas de llorar por estás cosas, pero porque en ese momento lo darías todo porque es lo que a ti te gusta y no aceptaba el hecho de que hace nada empecé.
He llegado a hacer faldas, pantalones, blusas, camisas...
 A parte de estas asignaturas tenía Materiales Textiles en las clases nos ha enseñado a identificar telas,saber su utilidad,demostrar de que fibras esta hecha,si son naturales o químicas el proceso de las pieles para poder obtener las pieles,etc...
 En inglés adaptamos estudiamos las descripciones de prendas,sus nombres,etc...
 Lo único que me ha faltado es esa chispa de creatividad,de diseño,poder inspirarnos  que nos dieran nociones de dibujo,ya que lo que hacemos como diseño en todo el curso es calcar un libro de dibujos...
La verdad es que lo que estudio me hace muy feliz y me llena y eso se nota porque he mejorado y mis notas son todas de 8 y 9.
                                                                  -Gracias y espero que os sirva-


diumenge, 7 de juny del 2015

No eres una nota

Estem en època d'exàmens. Si vas a fer la selectivitat, exàmens en la facultat, exàmens de recuperació que tingues molta sort. Si has acabat i ha anat bé gaudeix del moment, però en qualsevol cas recorda que no eres una nota, eres molt més que això i res millor que dedicar-li 7 minuts a aquest vídeo:


dilluns, 18 de maig del 2015

Se acerca el día del juicio final.

He aquí mi segunda entrada... 

Ya estáis en el paso final, enhorabuena, pero aún no habéis conseguido vuestro objetivo si queréis ser futuros estudiantes universitarios, sois como ese 99% de una descarga pero que no acaba de llegar al 100%, y en este punto de inflexión pueden pasar dos cosas; Una primera, que se te caiga la conexión/se vaya la luz/el perro muerda el cable y tengas que volver a empezar con ella y una segunda, que todo vaya genial y consigas finalmente el archivo deseado. Te animará saber que casi siempre pasa esta segunda. Quiero decir; vienen semanas difíciles, de mucho estudio, con calor y con tiempo de verano, es mucha tentación como para estar en casa todos los días estudiando, pero hazlo, merece la pena. 

Como comenté en mi entrada anterior, yo no era muy buen estudiante, nuestra quinta inventamos el 2+1 de bachillerato (Primero y segundo de bachillerato + una de segundo de regalo), pero llegué en la misma situación en la que estás tú, asustado ante el abismo que me venía y, aún con mis dudas de si lo conseguiría, me puse a estudiar todos los días. Estuve 14 días (los más largos y difíciles que yo recuerde de mi vida) estudiando de 08:00 a 17:00, con sus debidos descansos. Y ésto me lleva a una cuestión que muchos se estarán preguntado: 

¿Cómo me organizo?

Pues bien, yo me ojeé páginas de Internet sobre como organizarse un estudio intensivo y saqué en claro que debía estudiar 1h y 30 minutos como máximo seguidas, después un descanso de 15-30 minutos para tomar alguna fruta, refresco o despejar la mente, y continuar nuevamente.

Aconsejo que lo que se te de bien lo dejes para el final de día, que es cuando se suele estar más cansado y al tenerlo claro de antes cuesta menos y se hace más entretenido. Para las materias de comentarios de texto, descargarte los exámenes de años anteriores y haz cada día uno, en una hora y media debería darte tiempo de sobra, así de paso practicas de cara a selectivo y sabrás qué dará tiempo a hacer y qué no (en mi caso, supe con antelación que no me daría tiempo a hacer ni sintaxis ni morfología, y así fue). En cuanto a las otras asignaturas, haz lo que has hecho todo el año pero estudiando todos los días un poco, no dejes nada para el último día, ese es para relajarte, dar un repaso rápido a la teoría de literatura y descansar mucho. También decirte que no es buena idea dejarse cosas por estudiar con el plan de "Como el examen es el Martes, tengo el Lunes por la tarde para estudiar" porque no lo vas a poder hacer, se sale tan fatigado que lo único que deseas es llegar a casa, darse una ducha y dormir.

También decirte que si te surge alguna duda, puedes ir al instituto y buscar al profesor que impartía la materia, te la resolverá sin ponerte pegas, yo aún recuerdo esas mañanas con la profesora de matemáticas en su departamento, estudiando y aprendiendo a realizar estimaciones lineales y a sacar el factor de rentabilidad. De hecho me acuerdo hasta el mismo día del examen en la cafetería de la UJI haciéndonos un repaso intenso de todo.

¿Lo conseguiré?

Por supuesto, yo confío en que lo hagas y los profesores que te lo han puesto tan difícil estos años, también; han querido sacar la mejor parte de ti y tú ahora vas a demostrar de lo que eres capaz; si has aprobado bachillerato es porque te lo has merecido, porque, como dice la profesora de lengua castellana: "Aquí no se regala nada a nadie."

Finalmente...

Disfruta del día de la graduación, te lo mereces, es un momento que no volverás a repetir (o sí x]) y que será único en tu vida. También deciros que el récord de jarras (sangría y cerveza) entre cuatro es de 23, si alguien lo supera tendrá nuestro respeto de por vida.

Y a todo esto, nos vemos en la fiesta. Saludos y... a por todas!

PD: ¡NO TE OLVIDES DEL DNI!

Dragos Pop,
Estudiante de Ingeniería Eléctrica.
Graduado en Bares.





dijous, 14 de maig del 2015

ESO, BACHILLER, UNIVERSIDAD

¡Hola otra vez! Mi nombre es Sara Arnau, soy un antigua alumna del IES Llombai  y actualmente estudio 1º de Bellas Artes en la Universidad Politécnica (bueno, en realidad me quedan 2 semanas de clase, pero eso no es importante).


Primero que nada quiero decirles algo a los que están en 2º de Bachiller: MUCHOS ÁNIMOS, QUE YA CASI ESTÁIS!
Quiero desearos mucha suerte a todos. Tanto a los que aún os queda algún examen final como a los que ya estáis repasando para Selectividad!
Y pensaréis “¿Qué dice esta loca?¿Por qué se motiva tanto?”
Bueno, pienso que algunos estaréis muy agobiados, pensando en lo poco que os queda para dar por finalizada esta etapa en vuestras vidas. Así que no necesitáis que os diga lo que cuesta o que tan difícil es. Vosotros ya lo sabéis.


Y tras comentar esto, quiero dirigirme a los alumnos de 4º de la ESO más creativos.


Sí, te hablo a tí, muchacho/a que se pasa las clases dibujando en los márgenes de los libros, que tienes tus apuntes más coloridos que una camiseta de Desigual, que rallas las mesas todos los días, y no para poner cosas como “EEeL JoOnaAThaaAn y LaaAh JeeSSy 100xpreE jUuntoOsh”.


Dentro de poco vas a pasar a ser estudiante de Bachiller. Te queda 1 mes de clase, en nada empiezas los exámenes de la 3ª evaluación, y ya te estás mirando algún traje/ vestido para la graduación.


Y supongo que estás con la eterna duda que miles y miles de estudiantes tienen todos los años: ¿Qué Bachiller hago?


Mi respuesta: EL QUE MÁS TE APETEZCA A TI.


Si tu tienes muy seguro que quieres hacer una carrera artística, ya sea de artes plásticas o de artes escénicas, te aconsejo que curses el Bachiller Artístico.


Allí te prepararán para entrar en la Universidad con una buena base y no ir perdido la mitad del curso en la carrera (lo digo por experiencia propia).


Que no te importe dejar a tus amigos para hacer este tipo de Bachiller. AMIGOS SE HACEN EN TODAS PARTES. Y a los de tu pueblo los puedes ver los fines de semana.


Otra cosa que creo que es importante que sepas es que TODO EL MUNDO NO VALE PARA SER ARTISTA. Esto me lo dijeron durante las primeras semanas de clase (en la Universidad). Esto no es para desmotivar. Simplemente es la verdad. No todos pueden llegar a convertirse en artistas.
Porque no es lo mismo estudiar arte que ser artista.


Pero no te preocupes. Esto no es malo. Puedes trabajar en el mundo del arte, ya que este tiene miles y miles de salidas profesionales que tu probablemente desconocías y que son fascinantes.


Adjunto la URL de una página web donde aparecen algunas de estas salidas y en qué consisten:




Y si no estás seguro, escoge el Bachiller de CIENCIAS o HUMANIDADES.


Si escoges uno de estos dos, tranquilo. No te preocupes. Si en 2º decides que quieres hacer una carrera artística, podrás entrar igual. Pero tendrás que sacar muy buenas notas en selectividad.


¿Por qué te digo esto? Porque yo estuve en la misma situación que tú. Y finalmente opté por escoger el Bachiller Humanístico, porque me gustaba mucho y no estaba segura de si quería entrar en Bellas Artes. Y no estoy arrepentida.


En cuanto a la carrera en sí… ASIGNATURAS.


En 1º y 2º hay Pintura, Escultura, Dibujo, Historia del Arte y Tecnologías de la imágen (Básicamente es programación, fotografía y vídeo).


En 3º y 4º, 120...130 optativas distintas para elegir.


A mí, personalmente, las que más me gustan son Pintura, Escultura y Tecnologías de la Imagen, pero eso va distinto con cada persona (también influye el profesor).


Lo bueno que tiene la carrera es que, si no te gusta el profesor, te puedes cambiar de grupo.  


Espero haber ayudado. Y si alguien tiene dudas, que no dude en comentar abajo.


Un cordial saludo y MUCHOS ÁNIMOS EN LOS EXÁMENES FINALES.